ลักษณะการแสดง
ลิเกฮูลูคณะหนึ่งมีลูกคู่ราว 10 คน ผู้พากษ์ขับร้อง 1-2 คน เวลาเล่นลูกคู่และผู้ร้องขับกลอนจะหันหน้าไปทางผู้ชม ถ้าเป็นการประชันวงจะนั่งเรียงแถวแบ่งเวทีคนละครึ่ง และนั่งหันหน้าไปทางผู้ชมหน้าเวที   พวกนักดนตรีจะนั่งอยู่แถวหลังลูกคู่อยู่หน้า  การแสดงจะผลัดกันลุกยืนร้องกลอนโต้ตอบกันคนละรอบ  ผลัดกันรุกผลัดกันรับร้องแก้ด้วยคารมคมคายเสียดสีกันเป็นที่สนุกสนานสบอารมณ์ผู้ชม  เวลาร้องกลอนดนตรีจะหยุด  ทำนองเดียวกับการเล่นลำตัด  จังหวะดนตรีมีทั้งช้าและเร็ว  คือ  ปกติมี  3  จังหวะ  คือ  สโลว์  แมมโบร์สโลว์  และจังหวะนาฏศิลป์อินเดีย (ประทุม ชุ่มเพ็งพันธุ์. 2548,251)   

  อาจมีนักร้องภายนอกวงมาสมทบร่วมสนุกทำนองเดียวกับการเล่นเพลงบอกของชาวปักษ์ใต้
                ผู้แสดงลิเกฮูลูสมัยก่อนมักแต่งชุดอย่างชาวบ้านทั่วไป  คือโพกหัว  สาวมเสื้อคอกลม  นุ่งโสร่ง  บางครั้งเหน็บกริชหรือชวาน  ทำนองไว้ข่มขวัญคู่ต่อสู้  ต่อมามีการแต่งกายแบบรำสิละ  แต่ไม่เหน็บกริชหรือถือกริช  อาจเหน็บชวานด้วยเหตุผลดังกล่าว  ปัจจุบันมักแต่งกายแบบไทยมุสลิมทั่วไป  หรือเป็นแบบสมัยนิยม
                เวทีแสดงลิเกฮูลูสูงไม่เกิน  1  เมตร  ดูโล่ง ๆ  คล้ายเวทีมวย  แต่ไม่กั้นเชือกและไม่กั้นม่านหรือฉาก  ลูกคู่ขึ้นไปนั่งล้อมวงร้องรับและตบมือโยกตัวให้เข้ากับจังหวะดนตรี  ส่วนผู้ร้องหรือผู้โต้กลอนจะยืนอยู่ข้างวงลูกคู่  ถ้ากรณีการประชันกัน  แต่ละคณะจะขึ้นเวทีเดียวกัน  แต่ล้อมวงแยกกันพอสมควร  การแสดงก็ผลัดกันร้องทีละรอบ  ทั้งรุกทั้งรับเป็นที่ครึกครื้นสบอารมณ์ผู้ฟัง