เพลงกล่อมเด็กเป็นวัฒนธรรมท้องถิ่นอย่างหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อและค่านิยม ของคนในท้องถิ่นต่างๆคนทุกชาติทุกภาษาในโลกมีบทเพลงกล่อมเด็กด้วยกันทั้งนั้นสันนิษฐาน ว่าเพลงกล่อมเด็กมีิวัฒนาการจากการเล่านิทานให้เด็กฟังก่อนนอนดังนั้นเพลงกล่อมเด็กบาง เพลงจึงมีลักษณะเนื้อร้องที่เป็นเรื่องเป็นราวเช่น จันทรโครพ ไชยเชษฐ์พระรถเสน เป็นต้น การที่ต้องมีเพลงกล่อมเด็กก็เพื่อให้เด็กเกิดความเพลิดเพลินหลับง่ายและเกิดความอบอุ่นใจ เพลงร้องเรือไมใช่เพลงเรือแต่เป็นเพลงกล่อมเด็กของชาวปักษ์ใต้ เพื่อให้เด็กนอนหลับ อย่างสบายเดิมการกล่อมเด็กเป็นเพียงการทำเสียง ฮื่อๆ เอ้อๆ ทำนองช้าๆ ต่อมาได้มีการ แทรกเนื้อหาเรื่องราวต่างๆลงไป ดังนั้นเพลงกล่อมเด็กจึงมีเนื้อหามากมายขึ้นอยู่กับ ประสบการณ์ของผู้ร้อง เช่นเนื้อหาบางส่วนอาจเป็นการล้อเลียนเสียดสีสังคม การฝากรัก ตัดพ้อต่อว่า อบรมสั่งสอน เรื่องราวในนิทาน ตำนานพื้นบ้านที่แพร่หลาย เช่น เรื่อง มโนราห์หรือพระสุธน รามเกียรติ์ สังข์ทองและนางผมหอม จึงเป็นเหตุให้เพลงร้อง เรือเกิดประโยชน์เพิ่มเติมโดยเฉพาะให้ความรู้ในด้านต่างๆ แก่ผู้สนใจพร้อมๆ กับความ บันเทิงใจด้วย อาจารย์สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์ สันนิษฐานว่า ที่เรียกเพลงกล่อมเด็กว่า ร้องเรือ น่าจะเป็นเพราะลักษณะของเปลที่ใช้ผูกเป็นรูปคล้าย เรือ คือ เมือเอาปลายผ้า ทั้ง 2 ข้างรวบด้วยเชือกแขวนห้อยไว้แล้ว เมื่อวาวงเด็กลงกลางเปล จะดูมีท้องลึกส่วน กลางกว้างและหัวท้ายเรียวเข้าคล้ายเรือทำนองที่ใช้ร้อง มักขึ้นต้นด้วย “ฮาเอ้อ.........เหอ” ด้วยเสียงยาวและลงท้ายด้วยคำว่า “เหอ”
อ้างอิง คลังปัญญาไทย. 2553. เพลงกล่อมเด็ก. http://www.panyathai.or.th/wiki/index.php
(เข้าถึงวันที่ 20 เม.ย. 2553)