“บัว” กับวิถีไทย
ที่มา : ภูรินทร์ อัครกุลธร. 2553,17
บัวเป็นไม้มงคล เป็นทั้งอาหารกายและอาหารใจอาหารกายได้กล่าวมาแล้วใน
“บัว” เป็นพืชปัจจัยสี่ ส่วนบัวเป็นอาหารใจ ความหมายคือ บัวเป็นราชินีแห่งดไม้น้ำ
มีสีหลากหลาย สวยงาม (มี ๙ สี แดง ขาว ชมพู เหลือง แสด ม่วงแดง ม่วงน้ำเงิน
ฟ้าคราม และสีเหลือง) และดอกบัวมีกลิ่นหอม ทำให้ชวนดม ชื่นใจอีกประการหนึ่ง
ใบบัวมีความหลากหลาย เช่นใบสีเขียว สีแดงน้ำตาล ใบลายกระ ใบลายพราง
ทำให้นาพิศวงชวนชมมากขึ้น ดอกบัวบานและก็หุบได้หากเป็นกลุ่มบัวบานกลางวัน
เช้ามาก็บาน เย็นก็หุบกลุ่มบัวบานกลางคืน ค่ำมาก็บาน เช้ามาสาย ๆ ก็หุบอยู่อย่างนี้
๓-๔ วัน (บัวบานแล้วก็หุบอยู่อย่างนี้ ๓-๔ วัน แต่บุคคลใดมาชมความงามของดอกบัว
แล้วหัวใจจะบานไม่รู้หุบ)
“บัว” กับพระพุทธศาสนา
พูดถึงคนในแถบเอเชียที่นับถือศาสนาพุทธเรารู้จักบัวมากว่า ๒,๕00 ปีแล้ว
เพราะพระพุทธเจ้าประสูติมาและย่างพระบาทไป ๗ ก้าว มีดอกบัวขึ้นมารองรับ ๗ ดอก
ในพุทธประวัติ และเรานิยมใช้ดอกบัวบูชาพระไม่ว่าจะเป็นพระพุทธรูป หรือพระสงฆ์
เพราะเราถือว่าบัวเป็นดอกไม้บริสุทธิ์ซึ่งเกิดจากโคลนตม เวลาโผล่บนน้ำ และเมื่อบาน
มีความสะอาดบริสุทธิ์เหนืออื่นใด จึงนิยมนำมาไว้พระ
“บัว” กับศิลปวัฒนธรรม
บัวเป็นพันธุ์ไม้น้ำ ที่นิยมใช้รูปดอกเป็นสัญลักษณ์ในทางพระพุทธศาสนา
และศาสนาพราหมณ์ อันหมายถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ดอกบัวหลวงเป็นตันเค้าของพุทธ
ศิลปะไทย และเป็นองค์ประกอบเชิงศิลปะ ที่นิยมทำเป็นรูปรองพระพุทธปฏิมากร
สถูปเจดีย์ อาคารที่สร้างขึ้นสำหรับสถาบันพระมหากษัตริย์ อาคารสำหรับสถาบันทาง
พระพุทธศาสนา เทวรูป และเครื่องราชูปโภค