บัญญัติเรื่องการถือศีลอด
      ท่านศาสดาได้รับจากพระผู้เป็นเจ้า เมื่อฮิจญเราะห์ศักราชที่ 2
(คือเพื่อไปอยู่ที่มะดินะฮ์เป็นปีที่ 2 ส่วนการละหมาดนั้นท่านได้รับโองการตั้งแต่นครมักกะฮ์)
      “โอ้บรรดาผู้ศรัทธาเอ๋ย การถือศีลอดนี้ได้ถูกกำหนดแก่สูเจ้า ดังที่ได้กำหนด
แก่เขาเหล่านั้นก่อนหน้าสู่เจ้ามาแล้ว เพื่อว่าสูเจ้าจะได้สำรวมตนจากความชั่ว”(2:183)
จากโองการนี้แสดงให้เห็นว่า พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานบัญญัติเกี่ยวกับ
การถือศีลอดแก่ประชาชาติอื่นก่อนมุสลิมมาแล้ว อาทิ คริสเตียน และชนชาติอื่นๆ
แต่ในความเป็นจริงปัจจุบันลักษณะการถือศีลอดดังกล่าวนี้ เหลือแต่เพียงประชาชาติ
มุสลิมเท่านั้น ส่วนประชาชาติอื่นเหลืออยู่แต่เพียงลักษณะการอดเป็นบางมื้อ
การงดเฉพาะเนื้อสัตว์ ซึ่งก็เป็นการปฏิบัติเฉพาะบุคคลบางกลุ่มที่สมัครใจเท่านั้น
มิใช่เป็นการบังคับกับชายหญิงทุกคนเช่นระบอบอิสลาม
(เสาวนีย์ รุจิระอัมพร-จิตต์หมวด. 2522, 111-112)