ม.ล. ทวีสันต์  ลดาวัลย์  เขียนเล่าถึงพระอัจฉริยภาพด้านภาษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไว้ในเรื่อง  “พร้อมพระปรีชาญาณด้านภาษา”  ที่ลงพิมพ์ในหนังสือ  “เพ็ญพระพิริยะเกินจะรำพัน”  ๑ *   ว่าพระองค์ทรงเชี่ยวชาญในด้านภาษา  ทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ  ดังความตอนหนึ่งว่า
                “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชทรงเจริญวัยในต่างประเทศ  ทรงได้รับการศึกษาเช่นเดียวกับเด็กในต่างประเทศ  ณ ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ทรงศึกษาภาษาอังกฤษ  ภาษาฝรั่งเศส  ภาษาเยอรมันและภาษาละติน  นอกจากนั้น  ยังทรงโปรดงานช่างต่าง ๆ  และดนตรีเป็นงานอดิเรกมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์  เมื่อทรงเจริญวัยก็ได้ทรงศึกษาวิชาสาขาวิทยาศาสตร์...
                “ในด้านภาษาไทย  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงศึกษาภาษาไทยเมื่อทรงเจริญวัยแล้ว  เมื่อครั้งยังทรงดำรงตำแหน่ง  สมเด็จพระอนุชาธิราชพระองค์ได้ทรงศึกษาภาษาไทยบ้างเล็กน้อยจากพระอาจารย์ที่ไปถวายพระอักษรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล  เมื่อสมเด็จพระบรมเชษฐาธิราชเสด็จนิวัตพระนครครั้งสุดท้าย  พระองค์จึงได้ทรงศึกษาภาษาไทยอย่างจริงจัง  เพราะทรงถือว่า  ภาษาไทยเป็นภาษาที่สำคัญที่สุดของคนไทย  ด้วยพระวิริยะอุตสาหะกอปรด้วยทรงสนพระราชหฤทัยภาษาไทยอย่างมาก  จึงทรงศึกษาได้รวดเร็ว  และผลที่ปรากฏแก่สายตาประชาชนเป็นครั้งแรกก็คือ  พระราชนิพนธ์   ‘พระราชานุกิจรัชกาลที่  ๘’  ซึ่งทรงใช้ภาษาไทยเรียบง่าย  ทำให้ราษฎรทราบถึงพระราชจริยวัตรของรัชกาลที่  ๘  ที่ทรงปฏิบัติเป็นประจำ  และซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อราษฎรและประเทศชาติตลอดเวลาแม้ในเวลาว่างราชกิจ
                พระราชนิพนธ์ต่อมาที่อาณาประชาราษฎรยังฝังใจอยู่จนทุกวันนี้ก็คือเรื่อง  ‘เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิทเซอร์แลนด์’  ที่ทรงใช้ศิลปะของภาษาถ่ายทอดพระราชดำริของพระองค์ให้ผู้อ่านได้เข้าใจลึกซึ้งถึงความผูกพันของพระองค์กับเมืองไทย  และประชาชนของพระองค์  และความตั้งพระราชหฤทัยอย่างแน่วแน่ที่จะต้องเข้าทรงศึกษา  เพื่อนำมาใช้ปฏิบัติหน้าที่ให้เกิดประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง” 
------------------------------------------------------------------
๑*  สมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทย  ในพระบรมราชูปถัมภ์  จัดพิมพ์เฉลิมพระเกียรติ  ในวโรกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา  ๕ รอบ  และพระราชพิธีรัชมังคลาภิเษก  วันที่  ๒  กรกฎาคม  ๒๕๓๑