เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ 14 ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ. 2495 และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้า จักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ แล้วพระราชทานให้นำออกบรรเลงในงานของสมาคมนักเรียนเก่าอังกฤษ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ณ เวทีลีลาศสวนอัมพร เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2495

รักคืนเรือน

โอ้รักเอ๋ย
รักเคยชิดเชยชูชื่น
สุดหวานอมสุดขมกลืน
สุดรักยืนยิ่งยง
เมื่อรักหวาน
รักปานดังลมบนส่ง
โบกพักไปให้รักคง
ลิ่วพัดตรงทิศทาง
ครั้นมีบางอารมณ์
พาให้ขื่นขมรักเบาบาง
สายลมเวียนกลางทาง
รักกลับจืดจางห่างไป
โอ้ลมหวน
สายลมแปรปรวนไปได้
ใฝ่พัดมาฝ่าพัดไป
เปลี่ยนเหมือนใจคนเรา
โอ้ลมเอ๋ย
ลมเคยรำเพยเชยชื่น
กลับพัดเวียนเปลี่ยนทิศคืน
ไม่พัดยืนเรื่อยไป
เปรียบรักหวาน
รักมาแปรปรวนไปใหม่
จิตวกเวียนเปลี่ยนน้ำใจ
สุดเสียดายรักเรา
แม้รักแปรปรวนไป
จะชื่นสุขใจนั้นทำเนา
แท้จริงทุกข์มิเบา
ด้วยถ่านไฟเก่ารุมรม
เฝ้าแต่หวัง
รักเราเธอยังคงบ่ม
อย่าวกเวียนเปลี่ยนเหมือนลม
ด้วยหวังชมชื่นเชย
เด่นจันทร์ฉาย
จันทร์แรมยังกลายมัวหม่น
เปรียบเหมือนเดือนก็เหมือนคน
จิตวกวกง่ายดาย
ก่อนเคยเห็น
ดวงจันทร์วันเพ็ญพร่างพราย
ก่อนแสงแรงกลับแสงคลาย
ดั่งรักกลายรักจาง
เพราะมีบางอารมณ์
พาให้ขื่นขมรักเบาบาง
เหมือนเดือนเวียนตามทาง
เดือนมืดมัวจางห่างไป
จวบวันเพ็ญ
ดวงจันทร์เวียนเป็นเดือนใหม่
เปรียบรักเราอับเฉาไป
กลับรักใหม่คืนคง

ภิรมย์รัก
ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
คำร้อง:  พลเรือตรีปรีชา ดิษยนันทน์

เกาะในฝัน
ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
คำร้อง: ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค