เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ 8 ทรงพระราชนิพนธ์เมื่อวันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2492 ขณะประทับแรมบนภูเขาในเมืองดาโวส์ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ต่อมาได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย อาทิตย์อัพแสงเคยชม |
เทวาพาคู่ฝัน ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช คำร้อง: พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ช่างงามทัศน์ทิวเขตคามงดงามน่าดู ทั้งมวลล้วนมีเป็นคู่ชิดชูเชยชมรมย์รื่น แต่ฉันดวงใจผูกพันใฝ่ฝันทุกคืน เฝ้าปองเคียงครองคู่ชื่นให้รื่นเริงใจ โลกนั้นดังเมืองสวรรค์เทวัญสร้างไว้ พิศดูเป็นคู่ทุกสิ่งล้วนมีรักจริงยิ่งใหญ่ อันธรรมชาติไซร้ ใช้แรงความรักความใคร่ ย้อมชีวิตให้ยืนยง อยู่เดียวเปลี่ยวใจหทัยใฝ่ฝัน เดชกามเทพพันผูกใจให้หลง แม้เคยทำคุณบุญส่ง ฟ้าคงปรานีดีอยู่ โปรดจงประทานความเอ็นดู ให้มียอดชู้เป็นคู่ชูใจ จวบวันทิวาเฉิดฉันตะวันสดใส ฟ้าดลบันดาลรักให้สมดังดวงใจมุ่งมั่น เฝ้าวอนพระทรงเสกพรไหว้วอนทุกวัน โศกทรวงดวงใจอัดอั้นตื้นตันอุรา จวบวันราตรีเฉิดฉันดวงจันทร์แจ่มฟ้า พบความรักดังใจมั่นเหมือนเดือนตะวันกลางหล้า สมพรจากฟ้า พระทรงประทานปวงข้าชีวิตในหล้ายืนยง |
เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๙ ทรงพระราชนิพนธ์เมื่อวันจันทร์ที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๒ ขณะประทับ ณ เมืองดาโวส์เช่นกัน และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย |
ฝัน ฝันไป แห่งไหนไกลสุดจุดหมายมอง ในห้วงฝันเรืองรอง ด้วยภาพผองลำยองพร่างพราย ฝันพลาง ใจคว้างกลางโลกแห่งนิยาย เรานี้หนอเดียวดาย สุดจะหมายตายเคียงคู่ใคร ชีพใช่ความฝัน แต่ฉันยังฝันไป สูแดนใดไหน ซึ่งใครคนนั้นครอง ฝันไป จนไร้จนสิ้นสุดจุดหมายหมอง คงจักสมใจปอง ที่เรียกร้องรักคืนกลับมา (เที่ยวที่ ๑) ที่เรียกร้อง รักชื่นคืนมา (เที่ยวที่ ๒) คืนมาหารักรอท่า ประสาแสนเศร้า เพลงพระราชนิพนธ์ “ฝัน” “เพลินภูพิงค์” “SOMEWHERE SOMEHOW” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชนิพนธ์ทำนองเพลง “Somewhere Somehow” ขึ้นก่อน และโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ทรงประพันธ์คำร้องภาษาอังกฤษ และนายศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ ประพันธ์คำร้องภาษาไทย ชื่อเพลงว่า “ฝัน” ต่อมาเมื่อสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถเสด็จฯแปรพระราชฐานประทับ ณ พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ใหม่ๆ โปรดในความสวยงามของพระตำหนักและอุทยานที่รายล้อม จึงมีพระราชเสาวนีย์ให้ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค เขียนคำชมเป็นเพลง “เพลินภูพิงค์” อีกเพลงหนึ่ง ซึ่งท่านผู้หญิงมณีรัตน์ เล่าว่าเมื่อโปรดเกล้าฯ ให้แต่ง ครั้งแรกยังไม่เคยตามเสด็จฯ ไปภูพิงคราชนิเวศน์ จึงไม่ได้แต่งทันที ต่อมาเมื่อมีโอกาสตามเสด็จฯ ภายหลังจึงได้เขียนคำร้องออกมาได้ |