อิทธิพลของ อักษรไทยสุโขทัย มิได้แพร่หลายขึ้นไปเฉพาะทางเหนือ
แต่ยังแผ่ลงมาทางบริเวณตอนใต้ของอาณาจักร คือ อาณาจักรอยุธยา ซึ่งได้รับรูปแบบ
อักษรไทยสุโขทัยมาใช้และ มีวิวัฒนาการกลายเป็นรูปแบบ “อักษรไทยอยุธยา”
และรูปอักษรในยุคสมัยนี้ก็ได้ใช้ต่อมาโดยเปลี่ยนแปลงรูปแบบมาตามกาลสมัย เข้าสู่ยุค
“อักษรไทยรัตนโกสินทร์” มาจนถึงปัจจุบัน
นอกจากอักษรไทย หลายรูปแบบที่บรรพชนไทยในภูมิภาคต่าง ๆ ใช้สืบมาในแต่ละ
ยุคสมัยแล้ว ยังมีรูปอักษรแบบอื่น ๆ ที่คนไทยเราใช้ควบคู่ไปด้วย สืบเนื่องจากคตินิยม
ที่ถือว่าเรื่องราว หรือคำสอนทางพระพุทธศาสนา เป็นสิ่งที่เคารพบูชาสูงสุด
และควรแบ่งแยกเรื่องของ “พุทธจักร” ออกจาก “อาณาจักร” จึงกำหนดเลือกใช้
รูปแบบอักษรที่บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาด้วยรูปแบบอื่น ๆที่มิใช่อักษรไทย
ดังปรากฏหลักฐานขนบธรรมเนียมนี้มาตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย ซึ่งได้นำอักษรขอมโบราณ
มาใช้บันทึกคำสอนทางพระพุทธศาสนา โดยเปลี่ยนแปลงลักษณะจนเป็นรูปแบบของ
“อักษรขอมสุโขทัย” และคนไทยก็ยังคงใช้ต่อมาในสมัยกรุงศรีอยุธยา สืบทอดถึง
สมัยกรุงรัตนโกสินทร์และยังคงใช้อยู่จนทุกวันนี้
ที่มา : ราศี บุรุษรัตนพันธุ์.2552,7
ในท้องถิ่นล้านนา และอีสาน ก็มีรูปอักษรที่ใช้สำหรับเขียนบันทึกเรื่องราวทางศาสนาเช่นกัน รูปอักษรแบบนี้มีลักษณะเป็นอักษรตัวกลม ๆ ซึ่งมีวิวัฒนาการมาจากอักษรมอญโบราณ เรียกว่า “อักษรธรรม” คนไทยในล้านนามักนิยมเรียกว่า “ตัวธรรม” หรือ “ตัวเมือง” ตัว หมายถึงตัวหนังสือ หรือรูปอักษร นั่นเอง ส่วนอักษรธรรมที่ใช้ในภาคอีสานจึงมักเรียกว่า “อักษรธรรมอีสาน” อักษรธรรมที่ปรากฏใช้อยู่ในสองถิ่นนี้ มีรูปแบบอักษรคล้ายกันมากเพราะอักษรธรรมอีสานก็ได้รับอิทธิพลมาจากอาณาจักรล้านนา แต่เมื่อนำมาใช้รูปพยัญชนะและสระบางตัวก็มีการเปลี่ยนแปลงไป เกิดเป็นรูปแบบเฉพาะของท้องถิ่นอีสานขึ้น