บางตำนานก็ว่ามีในสมัยราชวงศ์ถัง  บางตำนานก็ว่าเกิดขึ้นในสมัยพระเจ้าเคี่ยนล่งกุนแห่งราชวงศ์เช็งเฉียว  วงศ์นี้เองที่เปลี่ยนชื่อประเทศเงาะโตลีเป็นประเทศแมนจูเรีย  พระเจ้าเคี่ยนล่งกุนองค์นี้เป็นผู้ที่มีความเก่งกล้าสามารถมาก  วันหนึ่งขณะที่ออกว่าราชการ  ได้มีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง  รูปร่างคล้ายหมาจูขนาดใหญ่เหาะมาจากทิศตะวันออก  และเหาะลงมาหน้าที่นั่ง  ทำอาการกัมหัวคล้ายถวายความเคารพ  3  ครั้ง  แล้วก็เหาะกลับไปตามทางเดิน
                พระเจ้าเคี่ยนล่งกุนและบรรดาขุนนางต่างพากันตกตะลึงเพระไม่รู้ว่าเป็นสัตว์อะไร  ไม่เคยเห็นกันมาก่อน  เผอิญมีอำมาตย์ผู้ใหญ่ที่มีความรู้มากได้กราบทูลอธิบายว่า  สัตว์ที่เห็นนั้นเป็นสัตว์ประเสริฐหายากมีชื่อว่าสิงโต  การที่สัตว์เช่นนี้มาปรากฏตัวให้เห็นก็เท่ากับว่า  เป็นการเพิ่มพูนพระเกียรติยศของพระองค์ให้มากยิ่งขึ้นนั่นเอง  ในสมัยต่อมาจึงได้เป็นประเพณีว่าถ้าจะอวยชัยให้พรหรือให้เกียรติกันแล้ว  ก็มักจะมีการเล่นสิงโตประกอบด้วย  นาน ๆ  เข้าก็เลยกลายเป็นอาชีพสำหรับหากินอีกวิธีหนึ่ง
                การเล่นสิงโตในเมืองไทยเข้าใจว่าจะมีมาแต่ครั้งรัชกาลที่  1  สมัยกรุงรัตนโกสินทร์  แต่ไม่ใช่จีนนำเข้ามา  กลายเป็นญวนเป็นผู้นำเข้ามา  สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ  กรมพระยาดำรงราชานุภาพ  ทรงกล่าวว่าเมื่อครั้งองเชียงสือเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ  ได้คิดฝึกหัดญวนให้เล่นสิงโตอย่างหนึ่งญวนหก  (พะบู๊)  อย่างหนึ่ง  แล้วนำมาเล่นถวาย  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก  ทอดพระเนตร  ด้วยเป็นประเพณีในเมืองญวนว่า  ถ้าพระเจ้าแผ่นดินเสด็จออกเวลากลางวัน  พวกทหารเล่นเต้นสิงโตถวายทอดพระเนตร  ถ้าเสด็จเวลากลางคืน  มีพวกกระบำแต่งเป็นเทพยดามารำโคมถวายพระพร

การเล่นเชิดสิงโตอย่างที่พวกญวนเอาเข้ามาเล่นในเมืองไทยนั้นต้นตำราเดิมพวกญวนก็เอามาจากจีนอีกต่อหนึ่ง  ในเมืองจีนนั้นพวกชายฉกรรจ์อกสามศอกที่ใจคอกล้าหาญ  มักจะชวนกันหัดวิชามวยปล้ำหรือการบำรุงกำลังให้เข็มแข็ง  พอถึงตรุษจีนก็คุมกันเที่ยวเล่นประลองกำลังอย่างที่เรียกกันว่า  “พะบู๊”  ให้คนดู  กล่าวกันว่าในสมัยก่อนนั้นสำนักสอนวิชามวยจีนมีอยู่ในมณฑลกวางตุ้งมาก  และว่าการเชิดสิงโตนี้เป็นการละเล่นดั้งเดิมของมณฑลนี้มาก่อน  และที่จัดให้มีการเชิดสิงโตในวันตรุษจีนก็เป็นการโฆษณาของสำนักเรียนอย่างหนึ่ง  คือเป็นการชักจูงให้คนศรัทธามาเป็นศิษย์ในสำนักของตนกล่าวกันอีกทางหนึ่งว่า  กบฏบ๊อกเซอร์หรือกบฏนักมวยซึ่งได้ก่อการกำเริบขึ้นในเมืองจีนเมื่อ  พ.ศ.  2443  วัน  ก็คือพวกเล่นเชิดสิงโตดังกล่าวนี้เอง
                การเล่นสิงโตเวลาตรุษจีนหรือที่จีนเรียกว่า  กิมไซ  (แปลว่าสิงโตทอง)  ในเมืองไทยจะมีกันมาตั้งเมื่อไรและมีทั้งหมดกี่คณะ  ไม่อาจทราบได้แต่เท่าที่มีคนจำได้กล่าวว่า  ในตอนต้นรัชกาลที่  5  มีคณะสิงโตเป็นพวกจีนแคะถึง  10  คณะ  รูปหัวสิงโตในสมัยนั้นระบายสีที่หน้าเป็นสีเขียว  สีเหลือง  สีแดง  และไม่มีนอที่หน้าผาก  ในตำนานของจีนกล่าวว่า  สิงโตในมณฑลกวางตุ้งแต่แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่มีนอเหมือนกัน  เขามีวิธีสังเกตว่าคณะใดเป็นอย่างไรได้จากหัวสิงโต  ซึ่งจะมีการตกแต่งไม่เหมือนกัน  เช่นหัวสิงโตของคณะใดมีเคราสีขาวยาว  มีขนตาสีเขียว  ก็เป็นเครื่องหมายแสดงว่าสิงโตของสำนักนั้นเก่าแก่มาก  หากสิงโตมีเคราสีแดงและเขาเหล็กก็แสดงว่าเจ้าของสำนักนั้นอยู่ในความนิยมของคนทั่วไปและมีอำนาจเหนือกว่าคณะอื่น  ถ้าสำนักไหนหัวสิงโตมีเคราสั้นสีดำและเขาเหล็ก  ก็แสดงว่าสำนักนั้นชอบใช้อำนาจ  ใช้กำลังแผ่อิทธิพล