ประวัติความเป็นมา (ต่อ)  
   จากการสันนิษฐานดังกล่าวนี้  การเต้นซัมเปงจึงอาจเกิดขึ้นได้ 3 ลักษณะ คือ
          ลักษณะที่ 1 เกิดขึ้นจากการรับวัฒนธรรมจากพ่อค้าชาวสเปนในระหว่างศตวรรษที่ 16-18  กล่าวคือเมื่อชาวสเปนมีโอกาสเดินทางเข้ามาติดต่อค้าขายกับบรรดาหัวเมืองมลายูโดยเฉพาะเมืองปัตตานีอันเป็นเมืองท่าสำคัญแห่งหนึ่ง  ซึ่งอาจเป็นศูนย์กลางในการรับวัฒนธรรมใหม่จากชาวสเปน  แล้วเกิดการผสมผสานกับวัฒนธรรมพื้นเมือง  จึงก่อให้เกิดการแสดงออกทางด้านศิลปะการเต้นรำในลีลาใหม่ที่เรียกว่าการเต้นรำแบบสเปน  แล้วค่อยๆเรียกเพี้ยนไปเป็น ซัมเปง
          ลักษณะที่ 2 สเปนเป็นชาติตะวันตกชาติหนึ่งที่มายึดครองในเอเชียเป็นระยะเวลาอันยาวนาน  โดยเฉพาะประเทศฟิลิปปินส์  สเปนพยายามสร้างฟิลิปปินส์ซึ่งมีชาวพื้นเมืองเดิมเป็นชาวเกาะที่นับถือศาสนาอิสลามให้เป็นตัวแทนของสเปนในภูมิภาคตะวันออก  ด้วยเหตุนี้สเปนจึงนำเอาประเพณีวัฒนธรรมตลอดจนสาสนาเข้ามาครอบคลุมชาวพื้นเมือง  ศิลปะการแสดงตามแบบฉบับของสเปนจึงปรากฏขึ้นในดินแดนของประเทศฟิลิปปินส์  และเมื่อชาวพื้นเมืองฟิลิปปินส์ได้มีการติดต่อกับชาวพื้นเมืองมลายูซึ่งนับถือศาสนาอิสลามด้วยกัน  จึงทำให้นาฎศิลป์การเต้นซัมเปงซึมซาบเข้ามาในดินแดนมลายู
          ลักษณะที่ 3 การเต้นซัมเปงอาจเป็นศิลปะในราชสำนักของบรรดาสุลต่านตามหัวเมืองมลายูมาก่อน  โดยที่ราชสำนักได้รับอิทธิพลทางด้านวัฒนธรรมของชาวสเปนมาจากกลุ่มพ่อค้าอาหรับที่เคยขายกับประเทศสเปนโดยตรง  และพ่อค้าอาหรับเหล่านี้ได้นำเอาศิลปะการเต้นระบำของชาวสเปนเข้ามาเผยแพร่  แล้วเกิดการผสมผสานกับลีลาการเต้นรำของชาวพื้นเมือง  กลายมาเป็นซัมเปงที่ถ่ายทอดสืบกันมาแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
          อย่างไรก็ดีในระยะแรกนั้นการเต้นซัมเปงน่าจะเกิดขึ้นในราชสำนักของสุลต่านหรือบ้านของขุนนางก่อน  เพราะการเต้นแบบนี้เป็นการจับคู่เต้นระหว่างชายกับหญิง  และเนื่องจากวัฒนธรรมของชาวมุสลิมไม่นิยมให้หญิงเข้าสังคมกับชายโดยประเจิดประเจ้อ  ฉะนั้นหญิงที่จะมีโอกาสฝึกเต้นซัมเปงก็คือบริวารของสุลต่านหรือของขุนนางผู้ใหญ่เท่านั้น  ส่วนหญิงอื่นก็ไม่มีโอกาสฝึกกันเลย  ในระยะแรกๆจึงนิยมกันในวงแคบๆเท่านั้น  ต่อมาก็ค่อยๆแพร่หลายไปสู่ชาวบ้านและเป็นที่นิยมกันมาก
          ก่อนนี้เการเต้นซัมเปงซบเซาไปเป็นเวลานาน  เพราะขาดการสนับสนุน  ต่อมาเมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชเสด็จไปทรงแปรพระราชฐาน ณ พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์  คณะกรรมการสมาคมอิสลามจังหวัดนราธิวาสจึงได้ฟื้นฟูส่งเสริมการเต้นขึ้นอึก  เพื่อเต้นถวายทอดพระเนตร  และเนื่องจากการเต้นซัมเปงเป็นนาฏศิลป์ที่มีลีลางดงามจึงได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายอีกครั้งหนึ่งในปัจจุบันนี้ (ไพบูลย์ ดวงจันทร์. 2523, 175-176)