กระแสพระราชดำรัสเกี่ยวกับ  ปัญหาการใช้คำ และการใช้ภาษาไทย

“ภาษาไทยนั้นเป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งของชาติ  ภาษาทั้งหลายเป็นเครื่องมือมนุษย์ชนิดหนึง  คือเป็นทางสำหรับแสดงความคิดเห็นอย่างหนึ่ง  เป็นสิ่งที่สวยงามอย่างหนึ่ง  เช่นในทางวรรณคดี  เป็นต้น  ฉะนั้น  จึงจำเป็นต้องรักษาเอาไว้ให้ดี”
                “เรามีโชคดีที่มีภาษาของตนเองแต่โบราณกาล  จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะรักษาไว้ปัญหาเฉพาะในด้านรักษาภาษานี้ก็มีหลายประการ  อย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในทางออกเสียง  คือให้ออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจน  อีกอย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในวิธีใช้  หมายความว่าวิธีใช้คำมาประกอบเป็นประโยค  นับเป็นปัญหาที่สำคัญ  ปัญหาที่สามคือความร่ำรวยในคำของภาษาไทยซึ่งพวกเรานึกว่าไม่ร่ำรวยพอ  จึงต้องมีการบัญญัติศัพท์ใหม่มาใช้”
                “สำหรับคำใหม่ที่ตั้งขึ้นมีความจำเป็นในทางวิชาการไม่ใช่น้อย  แต่บางคำที่ง่าย ๆก็ควรจะมี  ควรจะใช้คำเก่า ๆ  ที่เรามีอยู่แล้ว  ไม่ควรจะตั้งศัพท์ใหม่ให้ยุ่งยาก”

                                                                                                     กระแสพระราชดำรัสเรื่อง  ปัญหาการใช้คำไทย
                                                             ในการประชุมทางวิชาการของมชุมนุมภาษาไทย  คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
                                                                                                                  วันที่  ๒๙  กรกฎาคม  ๒๕๐๕

“ในปัจจุบันนี้ปรากฏว่า  ได้มีการใช้ถ้อยคำออกจะฟุ่มเฟือย  และไม่ตรงกับความหมายอันแท้จริงอยู่เนือง ๆ  ทั้งออกเสียงก็ไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี  ถ้าปล่อยให้เป็นไปดังนี้  ภาษาของเราก็มีแต่จะทรุดโทรม  ชาติไทยเรามีภาษาของเราใช้เองเป็นสิ่งประเสริฐอยู่แล้ว  เป็นมรดกอันมีค่าตกทอดมาถึงเราทุกคน  จึงมีหน้าที่จะต้องรักษาไว้  ฉะนั้น  จึงขอให้บรรดานิสิตและบัณฑิตตลอดจนครูบาอาจารย์ได้ช่วยกันรักษาและส่งเสริมภาษา  ซึ่งเป็นอุปกรณ์และหลักประกันเพื่อความเจริญวัฒนาของประเทศชาติ”

                                                                                                         พระบรมราโชวาท
                                                                    ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
                                                                                           วันที่  ๙  กรกฎาคม  พ.ศ.  ๒๕๑๒

“ภาษายังเป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่งในการถ่ายทอดความรู้  ความคิด  รวมทั้งคุณธรรมความดีทุกอย่าง  ผู้ที่เป็นครูและเป็นผู้นำทางศาสนา  จึงจำเป็นต้องมีความรู้ทางภาษาอย่างแตกฉาน  เพื่อนำไปใช้ในการสอนวิชา  การอบรมศีลธรรมจรรยา  ตลอดจนการอธิบายหลักธรรมในศาสนาให้ได้ผลสมบูรณ์ตามภาระรับผิดชอบของแต่ละคน  ความสามารถจัดเจนในภาษานี้ยิ่งมีสูงเท่าใด  ก็จะอำนวยประโยชน์ให้กว้างขวางมากขึ้นเท่านั้น”

                                                                                                 พระบรมราโชวาท
                                                    พระราชทานแก่ผู้นำศาสนาอิสลาม  (อิหม่าม)  ในจังหวัดชายแดนภาคใต้
                                                                และผู้แทนโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม  เขตการศึกษา  ๒
                                                                                วันพฤหัสบดีที่  ๒๔  กันยายน  ๒๕๓๐

 

“การรู้ภาษาและอ่านเขียนได้นี้เป็นประโยชน์มาก  ประการหนึ่ง  ทำให้มีความสะดวกในการติดต่อ  เช่น  ติดต่อการงานกับทางราชการ  หรือติดต่อประสานกับผู้ที่มาปฏิบัติงานพัฒนาต่าง ๆ  ซึ่งถ้าติดต่อพูดจากันได้ไม่ติดชัด  ก็จะมีความเข้าอกเข้าใจกัน  และสามารถร่วมมือกันทำงานสร้างความสุขความเจริญสให้เกิดขึ้นได้  อีกประการหนึ่ง  การอ่านเขียนหนังสือได้จะช่วยให้มีโอกาสเรียนรู้วิทยาการและเทคโนโลยีใหม่ ๆ  ต่าง ๆ  ได้มากมาย  และความรู้ความเข้าใจในสิ่งเหล่านี้สามารถนำมาใช้ในทางสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์ตามที่ต้องการได้เป็นอย่างดี  นอกจากนี้ภาษายังเป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่งในการถ่ายทอดความรู้  ความคิด  รวมทั้งคุณธรรมความดีทุกอย่าง”

                                                                                                                พระบรมราโชวาท
                                                                พระราชทานแก่ผู้นำศาสนาอิสลาม  (อิหม่าม)  ในจังหวัดชายแดนภาตใต้
                                                                                และผู้แทนโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม  เขตการศึกษา  ๒
                                                                                                วันพฤหัสบดีที่  ๒๔  กันยายน  ๒๕๓๐

 

 

“การย่อความเป็นวิชาที่สำคัญที่สุด  เพราะว่าถ้าไปฟังใครพูดและยิ่งพูดนาน ๆ  ก็ต้องไปจับว่าเขาพูดว่าอะไร  แล้วก็มาเรียงเป็นหัวข้อ  เสร็จแล้วจึงจะสอนคนอื่นได้  ถ้าเราไม่มีระเบียบอยู่ในหัว  เราจะไปสอนหรือไปเล่าให้คนอื่นก็ไม่ได้”

                                                                                                                พระราชดำรัส
                                                              พระราชทานเนื่องในวันงานการศึกษาสัมพันธ์  ของวิทยาลัยวิชาการศึกษา
                                                                                                   วันเสาร์ที่  ๑๕  มีนาคม  ๒๕๑๒

                                               

ข้อมูลจาก รักในหลวง ห่วงภาษาไทย  ๒๕๔๔. กรุงเทพฯ : การศาสนา